سازندگان این هواپیمای بدون سرنشین به صورت کاملا اتفاقی متوجه شدند که از این هواپیما می توانند در خدمت نیروهای نظامی آمریکا استفاده کنند. در کمتر از یک دهه، اسکن ایگل بدون سرنشین عملکرد خود را به طور کامل در اختیار ارتش آمریکا قرار داد و در سال ۲۰۰۸، به طور کامل تحت مالکیت بوئینگ در آمد.
از سال ۲۰۰۴، اسکن ایگل ۱۷۵هزار ساعت پرواز عملیاتی و به علاوه ۱۰هزار ساعت پرواز در ماه داشته است. این پهپاد یکی از بزرگترین پهپادهای آمریکایی با طول بال ۱۰ فوت است.(هر ۱۰ فوت حدود ۳متر است). اسکن ایگل مجهز به یک منجبیق پرتاب، سیستم بازیابی و شکار است. این پهپاد قادر است ۲۲ ساعت مداوم پرواز داشته باشد و مجهز به دوربین های الکترو اپتیکال، مادون قرمز و کوچکترین رادارهای جهان است. هزینه ساخت پایه این پهپاد ۱۰۰ هزار دلار بوده است.
آمریکا علاوه بر استفاده از اسکن ایگل در عراق، از آن در پاکستان نیز استفاده کرده بود.
مشخصات:
طول بال: ۳.۱ متر
طول: ۱.۱۹ متر
وزن: ۱۸ کیلوگرم
سرعت: ۵۵ تا ۸۰ مایل در ساعت (هر مایل ۱.۶ کیلومتر)
عملکرد: پرواز در ارتفاع ۴۸۷۶ متری
هزینه سیستم: ۲.۳ میلیون دلار (سال۲۰۰۶)
تجهیزاتی که حمل می کند: انواع دوربین + تصویر ساز حرارتی